Δίκαιο διπλό και… άργησε πολύ

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις… και άργησε. Τη μια χρονιά τους έσωσαν οι επτάλεπτες καθυστερήσεις του Σιδηρόπουλου, την δεύτερη ο Μαρτσίνιακ με τις αποφάσεις του. Χθες ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να αποφύγει το μοιραίο και το δίκαιο. Την ήττα από μια καλύτερη ομάδα όπως ήταν ο Άρης που αδίκησε τον εαυτό του στο εξαιρετικό πρώτο ημίχρονο, διάστημα που θα μπορούσε να είχε καθαρίσει τη νίκη και να βάλει τον αντίπαλό του από νωρίς στο πρόβλημα. Πριν τον αγώνα τα δεδομένα ήταν συγκεκριμένα για την ομάδα του Μάντζιου. Ψυχολογία στο ναδίρ μετά το εκκωφαντικό 0-5 της προηγούμενης αγωνιστικής και παιχνίδι που είχε το χαρακτήρα must win αφού μια δεύτερη σερί ήττα θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για το club.

Οι μεγάλες ομάδες όμως φαίνονται πως αντιδρούν στις πιεστικές καταστάσεις. Και ο Άρης έβγαλε χαρακτήρα και προσωπικότητα, υπενθυμίζοντας σε όλους ότι παραμένει μια ποιοτική ομάδα που απλά είχε μια πολύ κακή παρένθεση. Ο κανονικός Άρης δεν ήταν κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα. Ήταν αυτός στην Τούμπα. Μια ομάδα με πλάνο το οποίο εκτέλεσε άψογα στο συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της αναμέτρησης έχοντας να αντιμετωπίσει την απουσία του Μπερτόγλιο, τον Ματέο που αγωνίστηκε με πρόβλημα αλλά και τον τραυματισμό του Μαντσίνι στην πορεία. Στο πρώτο ημίχρονο το σχήμα με τους τρεις χαφ και τους γρήγορους… μπροστινούς λειτούργησε άψογα. Ο Μάντζιος ορθά έδωσε εντολή για πίεση στα 2/3 και όταν προϊόντος του χρόνου, ο Άρης είδε ότι δεν αντιμετώπιζε κάποια σοβαρή απειλή, πήρε τα ηνία και έχασε πριν το γκολ καθαρές ευκαιρίες για πιο ευρύ σκορ με τον καταπληκτικό χθες Εντιαγέ, τον Καμαρά, τον Μαντσίνι και την κεφάλια του Ματέο.

Για τον Άρη το χθεσινό τρίποντο δεν σημαίνει κάτι παραπάνω και ούτε μπορεί από μόνο του να επουλώσει τις πληγές του 0-5. Αυτές θα κάνουν καιρό να κλείσουν. Ήταν μια πρώτη συγγνώμη εκ μέρους των παικτών και του προπονητή. Μια νίκη αυτοεπιβεβαίωσης την οποία είχαν πρωτίστως ανάγκη οι ίδιοι. Μια ένεση ψυχολογίας εν όψει του πραγματικά σπουδαίου ματς που είναι αυτό της Τετάρτης για το κύπελλο το οποίο- μην αυταπατάστε- θα είναι άλλο παιχνίδι.

Ο Άρης με αυτήν την νίκη, και παρά τις πολλές αγωνιστικές ανορθογραφίες και τα εμπόδια που έβαλε ο ίδιος στον εαυτό του, ξεπέρασε σε συγκομιδή βαθμών τον ΠΑΟΚ και, ελέω Διαμαντοπουλου που αλλοίωσε το αποτέλεσμα του ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ, είναι στην τρίτη θέση. Το γιατί ο ΠΑΟΚ έθεσε τον εαυτό του στην αρχή της χρονιάς διεκδικητή του φετινού πρωταθλήματος είναι απορίας άξιο και δεν έχει αγωνιστική εξήγηση, ίσως να είχε εξωαγωνιστική.

Δεν γίνεται φυσικά να μείνουν ασχολίαστα τα αίσχη που έλαβαν χώρα μόλις οι οπαδοί του ΠΑΟΚ συνειδητοποίησαν την διαγραφόμενη ήττα. Η… μπούκα στον αγωνιστικό χώρο και οι σκηνές χάους που ακολούθησαν είναι μια απόδειξη ότι… αυτοί δεν ασχολούνται με τον Άρη. Δεν τους πειράζει. Που να τους πείραζε κιόλας. Αντί να πουν και ένα ευχαριστώ πρώτα φυσικά στον Μάντεν που συνέχισε το ματς και γλίτωσαν και το -1 και στον Άρη που θα μπορούσε να επικαλεστεί ψυχολογική πίεση και συνθήκες ζούγκλας και να… πιέσει να μην ολοκληρωθεί το ματς. Άλλες ομάδες είμαι βέβαιος ότι δεν θα προσέφεραν δεκανίκι στον αντίπαλό τους. Ο Άρης το έκανε με κίνδυνο στα τρία υπολειπόμενα λεπτά να… γίνει το ατύχημα μπαίνοντας να παίξει μετά από 40΄ και χωρίς ζέσταμα. Και επειδή κάποιους τους συμφέρει να… τσουβαλιάζουν τον Άρη, κανείς Άρης δεν ζήτησε την οριστική διακοπή του αγώνα. Ας αναζητήσουν αλλού τα άλλοθι της ήττας . Απλά κάποια στιγμή η οργανωμένη πολιτεία και το ποδόσφαιρο θα πρέπει να σκύψουν πάνω από το πραγματικό πρόβλημα και να το πατάξουν δίχως να στρουθοκαμηλίζουν.

Τα όσα εξελίχθηκαν εντός του αγωνιστικού χώρου της Τούμπας, για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, δείχνουν ότι κάτι στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν εξελίσσεται καλά ή μάλλον δεν εξελίσσεται καθόλου. Αντιθέτως, γίνονται βήματα πίσω, και πλέον, με ξένους διαιτητές, γινόμαστε και διεθνώς ρεζίλι. Πριν λίγα χρόνια, ο Σταύρος Κοντωνης σε λιγότερο σοβαρές καταστάσεις αποφάσισε να αναλάβει ουσιαστικά τις εξελίξεις στην ΕΠΟ και να χρεώσει πράξεις και πρακτικές σε συγκεκριμένους κύκλους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Σήμερα, με τον εκλεγμένο πρόεδρο της ΕΠΟ να τα έχει βροντήξει, με έναν δικαστικό λειτουργό να δέχεται εκφοβισμό και να τα έχει παρατήσει, με εικόνες τριτοκοσμικές στο γήπεδο της Τούμπας, αναρωτιέμαι φωναχτά τι ακριβώς περιμένει η ελληνική πολιτεία ώστε να αναλάβει δράση και να τελειώσει αυτό το καθεστώς που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

ΥΓ. Μπορεί να ήταν ο πρώτος προπονητής που κέρδισε μετά από 11 χρόνια στην Τούμπα αλλά με τις δηλώσεις του απέδειξε ότι νιώθει από Άρη πιο πολύ από πολύ κόσμο. Τον πείραξε πολύ τον Μάντζιο αυτό το 0-5 και θα το δείχνει με κάθε αφορμή….

ΥΓ2. Πριν από λίγες μόλις μέρες άπαντες έσπευσαν να… σταυρώσουν τον Άρη για τα γεγονότα στο Βόλο. Είναι οι ίδιοι που χθες την… μπούκα, τα καπνογόνα, το πιστόλι με τις φωτοβολίδες και τις άλλες ομορφιές τις είδαν… βόλτα στα αξιοθέατα της Τούμπας και όχι ως βιαιοπραγίες και εκτεταμένα επεισόδια.

ΥΓ3. Η μέχρι στιγμής διαχείριση του 0-5 είναι άκρως ποδοσφαιρική και δείχνει ότι ο Άρης έπαψε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, να λειτουργεί εν θερμώ. Αντί για πράξεις και αποφάσεις εντυπωσιασμού και εκτόνωσης του πληγωμένου εγωισμού και του θυμικού που απαιτούσε θυσίες και φταίχτες, ο οργανισμός Άρης αντέδρασε άκρως ποδοσφαιρικά, συσπειρώθηκε η ομάδα και αναζήτησε διέξοδο στην ευκαιρία μια μεγάλης εκτός έδρας επιτυχίας. Και αυτό που τελικώς συνέβη δεν έτυχε, πέτυχε.